به طور خلاصه مي توان بيان نمود كه با استفاده از الياف به صورت افزودني به ميزان لازم به مخلوط آسفالتي مي توان رسانايي مورد لزوم را در نمونه ها و روسازي آسفالتي ايجاد نمود و به كمك هدايت الكتريكي روسازي، سيگنالهاي الكتريكي را به منظور كنترل ترافيك و ارتباط با چراغ هاي راهنمايي و همچنين ايجاد و شارش حرارت در روسازي به منظور جلوگيري از پديده ذوب و يخ مورد استفاده قرار داد. با توجه به اينكه هزينه احداث جاده ها با گذشت زمان رو به افزايش است، انجام فعاليتي كه به كمك آن بتوان هزينه‏هاي حفظ و نگهداري آنها يا احداث مجدد آن كمتر شود، بسيار حائز اهميت خواهد بود. بهترين روش براي بهبود راه‏ها صرف بودجه بيشتر روي آنها نيست، بلكه بهبود روش ساخت، طراحي و نگهداري آنهاست. ساخت جاده‏هاي مناسب در مناطق سردسير به دليل مقاومت كم آسفالت در برابر رطوبت و يخ زدگي، مشكلاتي را در مراحل ساخت رويه روسازي به وجود مي‏آورد. براي حل اين مشكل معمولاً از موادي استفاده مي‏شود كه سنگدانه‏ها را در برابر رطوبت مقاوم كند، ولي ممكن است همين مواد مقاومت ديناميكي آسفالت را كاهش دهد. پليمرها اغلب به عنوان ماده عايق الكتريكي شناخته مي¬شوند. اما، پس از سال 1977 نسل جديدي از مواد پليمري كه داراي رسانايي الكتريكي قابل قبولي بودند، تهيه و گزارش شدند [1]. اين مواد پليمري علاوه بر داشتن خواص پليمرهاي متداول (نظير سبكي وزن و انعطاف پذيري) خاصيت رسانايي الكتريكي مشابه فلزات دارند. وجود اين ويژگي ها در پليمرهاي رساناي الكتريكي موجب به كارگيري آن ها در زمينه هاي مختلف شده است. از جمله اين كاربرد ها مي¬توان به لايه هاي جاذب امواج ريزموج و امواج الكترو مغناطيس [2,3]، از بين برنده الكتريسيته ساكن [4]، پوشش هاي سطح براي محافظت در برابر خوردگي [5] و حس گرها [6-8] اشاره كرد. اگرچه تاكنون پليمرهاي رساناي زيادي شناخته و تهيه شده اند، اما پلي آنيلين، پلي پيرول، پلي تيوفن و برخي از مشتقات آن ها به دليل سهولت تهيه، پايداري بيشتر، فرايند پذيري و در دسترس تر بودن مواد اوليه اهميت بيشتري دارند. در اين بين پلي آنيلين به دليل فرايند پذيري بهتر مورد توجه بيشتري بوده است. از اينرو سعي بر آن شده است تا با استفاده از ماده پلي انيلين كه علاوه بر افزايش مقاومت ديناميكي، مقاومت يخ زدگي مخلوط آسفالتي را نيز تا حد قابل قبولي بالا مي برد، معايب مخلوط آسفالتي كاهش يابد. پلي آنيلين داراي پايداري بيشتري نسبت به ديگر پليمرهاي رساناست. اين پليمر در برخي از حلال‏ها به جز آب، به صورت جزيي حل مي‏شود. اپستين و همكارانش پلي آنيلين دوپه شده با سولفونيك اسيد ناشي (SD-SPAN) از واكنش امر ال دين بازي و سولفوريك اسيد را گزارش كردند. اين پليمر در حلال‏هاي آلي حل مي‏شود و سبب ايجاد مخلوط رسانا با رساناي محدود مي گردد. ايجاد جريان الكتريسته در حد چند ميكرو ولت سبب تحريك ملكول هاي قير و سنگندانه و تشديد پيوند بين آنها مي گردد كه در دماهاي پايين و يخبندان سبب كاهش تاثير دمايي برمخلوط آسفالتي و به تبع آن كاهش تاثيرپذيري دمايي روسازي جاده ها و خرابي هاي به وجود آمده بر آن مي گردد. شكل1- ساختار ملكولي پلي آنيلين